Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ




Η κοινωνική ασφάλιση σε οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής οργάνωσης για οποιονδήποτε εργαζόμενο ή άνεργο, ντόπιο ή μετανάστη είναι βασική προϋπόθεση για επιβίωση. Είναι η ανάγκη να αναπαυθείς για τα τελευταία χρόνια της ζωής σου μετά από τον μόχθο της εργασίας σου.
Η εργασία όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε (ή θα' πρεπε τουλάχιστον) είναι ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης, από την εξουσία, τα αφεντικά και κάθε λογής καλοθελητές που στην ουσία ζουν πλουσιοπάροχα και εξουσιάζουν εκμεταλλευόμενοι τον μόχθο και την συναίνεση μας και πού προσπαθούν να μας πείσουν πως έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει κανένας λόγος αντίδρασης και πως όλοι θα ψοφήσουμε σε αυτό το σύστημα. Ετσι η ατομική εργασία αντί να εκπληρώνει συλλογικές κοινωνικές ανάγκες καταλήγει να γεμίζει τα στομάχια και τις τσέπες τους.
Οι κλοπές των ασφαλιστικών ταμείων και η διαφθορά γενικότερα αποτελεί απόρεια των αξιών που θέτει το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που μας έχει επιβληθεί και βιώνουμε. Σ' αυτήν τη κοινωνική πραγματικότητα ελάχιστη απαίτηση των εργαζομένων και γενικότερα των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας, για μια αξιοπρεπή ζωή θα ήταν κράτος και αφεντικά να πληρώσουν για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Παράλληλα ο κοινωνικός έλεγχος και η διαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων από τους ίδιους τους εργαζόμενους είναι για εμάς ένα θέμα το οποίο οφείλει να αναδειχθεί περαιτέρω στο εργατικό κίνημα και να προσανατολίσει τους σκληρούς αγώνες του τώρα και του αύριο έξω από διλήμματα που θέτει η εκάστοτε εξουσία και ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός.



ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΤΟΠΙΟΣ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ

Από τη στιγμή που μιλάμε για την εργασία είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν τα κλεμμένα ασφαλιστικά τους δικαιώματα . Η μαύρη εργασία εξαπλώνεται και για το κάθε αφεντικό αλλά και για το κράτος είναι μια πολύ εύκολη και φτηνή λύση ,αφού ούτε τους εργοδότες συμφέρει να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους, αλλά ούτε το κράτος έχει καμιά πρόθεση να φροντίζει για τη πλήρη ασφάλιση. Τα συμφέροντα της εργοδοσίας είναι και συμφέροντα του κράτους. Οι εργατικές εισφορές έχουν μπει βαθιά στις τσέπες των κάθε λογής διαχειριστών του δημοσίου χρήματος ενώ οι εργαζόμενοι βλέπουν όλο και πιο πολύ να μειώνονται οι μισθοί και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
Η μαύρη εργασία είναι πιο διαδεδομένη στους μετανάστες, χωρίς να πιστεύουμε πως οι ντόπιοι εργάτες δεν έχουν χορτάσει εκμετάλλευση. Πρωταρχικός στόχος η αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων. Είναι βασική προυπόθεση για να διεκδικήσουν ενωμένοι τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να αποτινάξουν τις εθνικιστικές κορώνες που προωθεί το κεφάλαιο για να βάζει τους εργαζόμενους να φαγώνονται μεταξύ τους και να μη βλέπουν τον κοινό εχθρό .
Επειδή τα ασφαλιστικά δικαιώματα δεν ήρθαν ουρανοκατέβατα αλλά κερδήθηκαν με αίμα στο παρελθόν δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στους καλοθελητές εργοδότες που “φροντίζουν” για τη πλήρη ασφάλιση των υπαλλήλων τους. Ο σκοπός τους πάντα ήταν να χουν και το πεπόνι και το μαχαίρι. Η πρόθεσή τους να αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη για την ασφάλιση δεν είναι τίποτα άλλο από το να τη κόψουν στα μέτρα τους. Πολύ απλά μιλάμε για περισσότερο κέρδος γι' αυτούς και περισσότερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους.
Από την άλλη η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού μας έχει διδάξει πως στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου έχει ξεπουλήσει τα εργατικά κεκτημένα σαν να ήταν δικά του. Ακόμα και αν η ασφάλιση παραμείνει στη κρατική διαχείριση είναι επιτακτικός ο εργατικός έλεγχος σε κάθε πτυχή του ασφαλιστικού συστήματος.
Βέβαια η διαχείριση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων είναι καθαρά εργατική υπόθεση και η όποια κρατική παρέμβαση σημαίνει ληστεία του ιδρώτα των εργαζομένων. Αν θεωρούμε αναγκαίο και νικηφόρο να διαχειρίζονται οι εργαζόμενοι τους αγώνες και τις ζωές τους, το ίδιο αναγκαίο είναι να έχουν τον απόλυτο έλεγχο και στην εκμετάλλευση των πόρων που παράγει η εργασία τους.



ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Όταν μιλάμε για κοινή δράση των εργαζομένων, μιλάμε καταρχάς για αλληλεγγύη μεταξύ τους. Το κράτος εσκεμμένα προσπαθεί να τους διασπάσει αφού γνωρίζει πως οι μαζικές και καλά οργανωμένες αντιστάσεις τους μπορούν να καθυστερήσουν αν όχι να σταματήσουν τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Ένα αλληλέγγυο κίνημα ειδικά σε περιόδους απεργιακών κινητοποιήσεων αποκρούει το κράτος και τους εργοδότες στη προσπάθειά τους να διαιρέσουν τους εργαζόμενους και να τους ελέγξουν .Οι αλληλέγγυοι εργαζόμενοι είναι πιο δυνατοί από κάθε μηχανισμό καταστολής και αποπροσανατολισμού της πάλης τους. Η αλληλεγγύη δεν είναι απλά σημαντική αλλά αναπόσπαστο κομμάτι κάθε αγώνα .
Βασική προυπόθεση γα τη κοινή δράση είναι να βγαίνει μέσα από συλλογική συμμετοχή στα σωματεία. Παρόλο που αυτή τη στιγμή τα σωματεία και οι συνελεύσεις τους μετατράπηκαν σε χωράφια που αλωνίζει ο κομματικός και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, θεωρούμε πως η συμμετοχή των σωματείων σ' αυτές είναι απαραίτητη. Οι συνελεύσεις είναι πεδίο πολιτικής ζύμωσης και παρέμβασης και πέρα από το νομότυπο τους ρόλο είναι το μέσο για να προωθηθεί ο αγώνας και να εδραιωθεί ο λόγος των εργαζομένων στο κίνημα.
Η ζύμωση και η συν διαμόρφωση μέσα σε αμεσοδημοκρατικές και αντιερχαρχικές συνελεύσεις χτυπάνε τις πελατειακές σχέσεις που επικρατούν στα σωματεία μέσω των επιτροπών και των ελεγχόμενων από τα πάνω συμβουλίων. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να καταφέρουμε αυτό που χρόνια τώρα το κράτος οι εργοδότες και οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες εμποδίζουν : να ενισχυθεί η ταξική συνείδηση των εργαζομένων για να μην αναθέτουν, αλλά να παίρνουν τη κατάσταση στα χέρια τους.
Πέρα απ' αυτό η δράση των εργαζομένων δεν φέρνουν αποτέλεσμα αν περιορίζονται μόνο στις καθιερωμένες κινήσεις που ορίζουν τα σωματεία και οι συνελεύσεις. Είναι βασικό να απορρίπτουν σιγά σιγά τη λογική της ανάθεσης και του καναπέ, να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση, είτε υπάρχει κίνημα είτε όχι.
Να βγαίνουν από τα πλαίσια που ορίζουν ως δράση διάφοροι “σοφοί”, διανοητές της γκρίνιας, της μιζέριας και του πολιτικού σεχταρισμού. Έτσι όχι μόνο θα καταρρεύσουν οι λογικές που διασπάνε τους εργαζόμενους αλλά θα ενισχυθούν οι προλεταριακές αρετές που είναι η πανοπλία τους : η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,
η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ, η ΔΡΑΣΗ με όποια μορφή της και η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΙΣΗ.
Ο ταξικός αγώνας προϋποθέτει αυτή τη συνειδητοποίησει ως συλλογικό όπλο στη βαρβαρότητα και τη γραφειοκρατεία. Ο μόνος τρόπος για να προστατεύσουν οι εργαζόμενοι τα συμφέροντά τους είναι να αποφασίσουν πως δεν χωράνε άλλες ήττες και παραχωρήσεις . Να απορρίψουν το διάλογο και τη παθητική στάση. Έτσι θα χτυπηθούν αποφασιστικά και αποτελεσματικά με την εργοδοσία, το κράτος και τους υπαλλήλους τους στα σωματεία. Αυτή η συνείδηση προστατεύει τα κεκτημένα και πάει μπροστά τον αγώνα .



ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

Όπως αναφέραμε παραπάνω ο ρόλος που έπαιξαν οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες στο ξεπούλημα των αγώνων του παρελθόντος είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός και πρέπει οι εργαζόμενοι να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν. Οι εργατοπατέρες, ενωμένοι σε απόλυτη αρμονία με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, προωθούν τον στημένο διάλογο μεταξύ ΓΣΕΕ-κράτους-ΣΕΒ. Αν τα κινήματα δεν συγκρούονται μετωπικά με τις αντεργατικές πολιτικές οδηγούνται στο αναπόφευκτο : οι κυβερνήσεις να μην κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω ενώ οι εργαζόμενοι χάνουν όλο και περισσότερα από τα κεκτημένα τους.
Πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων λοιπόν παίζεται ένα βρόμικο παιγνίδι. Οι εργατοπατέρες αντί για “εκλεγμένοι” εκπρόσωποι των εργαζομένων, όπως αυτοπροβάλλονται, οι περισσότεροι δεν είναι τίποτα παραπάνω από διορισμένοι υπάλληλοι των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου. Ουσιαστικά επιβάλουν την γραμμή των κομματικών τους γραφείων και συνειδητά απορρίπτουν οποιαδήποτε τάση δεν συμβαδίζει με την λογική τους. Αν οι αγώνες δεν έχουν την σφραγίδα της κομματικής τους κλίκας προτιμούν να τους σαμποτάρουν παρά να πάρουν έναν μη ελεγχόμενο χαρακτήρα .
Δηλαδή μιλάμε για μια τάξη ανθρώπων που όχι απλά συνδιαλέγεται με το σύστημα αλλά το υπηρετεί συνειδητά.
Η ανατροπή από καιρό έχει πάει περίπατο και αυτοί έχουν βάλει μια χαρά το χεράκι τους για να γίνει αυτό. Οι εργαζόμενοι και τα συμφέροντά τους δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα αυτών των λακέδων της εξουσίας και θα πρέπει να τους βλέπουν εχθρικά και να πράττουν επιθετικά απέναντί τους αν θέλουν να προχωρήσει ο αγώνας τους. Τα συνδικάτα είναι το συλλογικό όπλο των εργαζομένων για να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους ενάντια στην εκμετάλλευση. Αυτά τα καθάρματα είναι κομμάτι αυτής της εκμετάλλευσης και ο αγώνας ενάντια στην εξουσία πρέπει να περάσει από πάνω τους.





ΜΙΣΘΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ.





ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ NOPASARAN
anti_authoritarian@hotmail.com


Η αντιεξουσιαστική Ομάδα Ηρακλείου συμμετέχει στην “πρωτοβουλία για την μάχη του ασφαλιστικού στο Ηράκλειο”

Δεν υπάρχουν σχόλια: