Τρίτη 20 Μαΐου 2008

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ...

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ... ΚΙ Ο ΝΕΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ


Τα προηγούμενα χρόνια η πλειοψηφία των φοιτητών βγήκε στους δρόμους για να εναντιωθεί στις μεταρρυθμίσεις που προσπάθησε να περάσει η κυβέρνηση. Ο Νόμος πλαίσιο είναι ένας νόμος που δεν φτιάχτηκε για το όφελος των φοιτητών και της κοινωνίας. Εξυπηρετεί το κεφάλαιο κάνοντας τις σχολές μαγαζιά που πουλάνε πτυχία, αλλά και το κράτος που με την εντατικοποίηση των σπουδών θέλει να φτιάξει μέσω της εκπαίδευσης φοιτητές-στρατιωτάκια και όχι σκεπτόμενους ανθρώπους.


Οι κυβερνήσεις κάθε χρόνο μας λένε πως δίνουν λεφτά για την παιδεία και ότι οι σχολές δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα. Η καθημερινότητα όμως δείχνει άλλα. Είμαστε σε σχολές που δεν έχουν βιβλία, που οι παροχές προς τους φοιτητές είναι μηδαμινές και το κράτος δεν υπάρχει πουθενά όταν μιλάμε για σίτιση, μεταφορές και στέγαση. Αυτά τα προβλήματα υπάρχουν είδη εδώ και χρόνια και με το καινούριο νόμο που προωθεί τη λογική του κέρδους στις σχολές, η κατάσταση θα γίνει χειρότερη .


Ο Νόμος Έκτρωμα είδη εφαρμόζεται σε πολλές σχολές όπως για παράδειγμα στο ΤΕΙ Ηρακλείου με τις εκλογές για πρόεδρο ΤΕΙ. Στο πανεπιστήμιο Κρήτης το Δεκέμβρη του 2007, ο πρύτανης Παλίκαρης δρώντας όπως ουσιαστικά αρμόζει ο ρόλος που του έχουν αναθέσει δηλαδή ως απόλυτος μονάρχης και μαγαζάτορας, μπλοκάρισε φασιστικά την εκπαιδευτική διαδικασία, (αλλά όχι και την έρευνα που φέρνει φράγκα...) εκβιάζοντας ουσιαστικά τους φοιτητές που εναντιώθηκαν στη πρόσληψη σεκιουριτάδων. Αφού λοιπόν, έτσι επιβάλλουν τους νόμους τους οι καρεκλοκένταυροι, εμείς είμαστε απέναντί τους .


Σε μια κοινωνία που ο καπιταλισμός τρομοκρατεί τους εργαζόμενους μέσω της ανεργίας, προωθεί τον ανταγωνισμό, καταστέλλει κάθε άλλο τρόπο ζωής εκτός απ' αυτόν της επιβίωσης του ισχυρότερου, η εκπαίδευση είναι αυτή που τον τροφοδοτεί. Αυτή η καθημερινότητα με τις μεταρρυθμίσεις στη παιδεία θα γίνει χειρότερη για τους φοιτητές και τις οικογένειες τους. Η εκπαίδευση είναι κομμάτι της κοινωνίας και για να αλλάξει ριζικά θα πρέπει να αλλάξει ριζικά και η νοοτροπία της κοινωνίας που τρέφει τη βαρβαρότητα.


Το τετραήμερο 11-15 Ιούνη ο Υπουργός Παιδείας με τους υπαλλήλους του (Πρυτάνεις και Προέδρους των ΤΕΙ) θα έρθουν στη Κρήτη για να συζητήσουν πως θα εφαρμοστεί ο νόμος και πως θα περάσουν καινούριοι χωρίς κανείς να το πάρει πρέφα. Η παρουσία του Στυλιανίδη στη σύνοδο δείχνει πως το κράτος έχει αποφασίσει να εφαρμόσει τον νόμο είτε το θέλουμε είτε όχι. Οι φοιτητές στο παρελθόν έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να αντισταθούμε και σε αυτή τη σύνοδο πρέπει να πράξουμε το ίδιο. Ήδη στο πολυτεχνείο Χανίων ακυρώθηκαν οι πρυτανικές εκλογές ύστερα από απόφαση του συλλόγου για κατάληψη του πολυτεχνείου.


Πιστεύουμε πως οποιοσδήποτε θίγεται από αυτές τις μεταρρυθμίσεις και θέλει να αγωνιστεί πρέπει να το επιχειρήσει και έμπρακτα στις συνόδους που θα γίνουν. Πρέπει να μπλοκάρουμε τις διαδικασίες και να ακυρώσουμε τους νόμους στη πράξη. Να γίνουμε πολλοί, να δώσουμε μάχες και να συγκρουστούμε και πολιτικά αλλά κυρίως στη δράση με αυτούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Εμείς δεν ξεχάσαμε όλο αυτόν τον καιρό, ούτε την καταστολή, ούτε τους διωκόμενους, αλλά ούτε και την οπισθοδρόμηση των αριστερών παρατάξεων που το 2007 ενώ ο νόμος-πλαίσιο είχε ψηφιστεί αυτές οργάνωναν εκλογές και μετρούσαν ψήφους.


Σε αυτούς που θέλουν τους νέους να είναι το λάδι στα γρανάζια του συστήματος και της εκμετάλλευσης, που ονειρεύονται μια εκπαίδευση που θα παράγει υπάκουα ρομποτάκια, τους απαντάμε πως εμείς, στους δρόμους της αμφισβήτησης και της αντίστασης αναζητούμε μια παιδεία ελεύθερη και κοινωνική, μια παιδεία που δεν προσφέρεται από κανένα σχολείο και πανεπιστήμιο του καπιταλισμού.



ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ


ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΡΗΤΕΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΣΤΙΣ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ


ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟΥ

ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΖΕΙ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ






Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Για την υπόθεση Μποτζατζή και των τριών διωκόμενων

Από Indymedia Athens :

"Σχεδόν 3 μήνες τώρα βάσει ενός σαθρού και κατασκευασμένου κατηγορητηρίου ο Βαγγέλης Μποτζατζής βρίσκεται προφυλακισμένος στην Κομοτηνή ενώ άλλοι 3 αναρχικοί κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και διώκονται με τον "αντι"τρομοκρατικό νόμο.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Τα ξημερώματα της 26ης Νοεμβρίου προσάγεται στα κεντρικά της ασφάλειας Θεσ/νίκης ο αναρχικός Β.Μ. σε καθεστώς απαγωγής ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας ασφαλίτες υπό τη συνοδεία ΜΑΤ εισβάλλουν σε χώρους εργασίας και καφενεία και
προσάγουν ακόμη 4 άτομα. Άμεσα, στη ΓΑΔΘ συγκεντρώνονται αλληλέγγυοι/ες και έπειτα από πολύωρη κράτηση οι 4, πλην του Β. Μποτζατζή, αφήνονται ελεύθεροι. Την επόμενη μέρα η περιοχή της Άνω Πόλης μοιάζει με κατεχόμενη πόλη με μπάτσους σπάζοντας πόρτες να εισβάλουν σε σπίτια και να κάνουν ελέγχους προσπαθώντας να εδραιώσουν την αστυνομοκρατία και τον απόλυτο κοινωνικό εκφοβισμό. Προσάγεται ακόμη 1 άτομο, η οποία αφήνεται ελεύθερη μετά από αρκετές ώρες ενώ η κράτηση του Β. Μποτζατζή συνεχίζεται και στη συνέχεια προφυλακίζεται. Κατηγορίες για την ίδια υπόθεση αποδίδονται και σε άλλους 3 αναρχικούς."



Εμείς θέλωντας να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας θα δημοσιεύσουμε το παρακάτω άρθρο του δικηγόρου Κώστα Παπαδάκη στην εφημερίδα Κόντρα για την ανάλυση του "τρομονόμου". Επίσης το ίδιο άρθρο θα τυπωθεί και θα μοιραστεί σε παρεμβάσεις στο Ηράκλειο.



ΝΕΟΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ : Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Του δικηγόρου Κώστα Παπαδάκη



Δόθηκε στη δημοσιότητα στις 15 Ιουνίου 2004 από το υπουργείο Δικαιοσύνης το σχέδιο νόμου για το Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης και ταυτόχρονα για την τροποποίηση - συμπλήρωση του ν.2928/2001, γνωστού και ως τρομονόμου, επαληθεύοντας τα σχετικά δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, σύμφωνα με τα οποία αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και τα δύο νομοθετήματα επρόκειτο να προωθηθούν για ψήφιση.

Ετσι, επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα που έφερναν χρονικά την ψήφιση των νομοθετημάτων αυτών αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και μαζί επιβεβαιώθηκε και το παλιό δόγμα του Νικόλα Μακιαβέλι, σύμφωνα με το οποίο ο ηγεμόνας επιτυγχάνει όταν κάνει όλο το κακό μαζεμένο και το καλό λίγο-λίγο.

Από μία πρώτη ανάγνωση του σχεδίου νόμου σε ό,τι αφορά την τροποποίηση του ν. 2928/2001 και γενικότερα τη θέσπιση νέων διατάξεων για τη λεγόμενη αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, σε εναρμόνιση με την απόφαση-πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης της 13/6/2002 προκύπτουν τα ακόλουθα :

1. Διεύρυνση ειδικής αντιμετώπισης ποινικών αδικημάτων - διατύπωση ορισμού τρομοκρατίας

Με το άρθρο 187Α που προστίθεται στον Ποινικό Κώδικα, τρομοκρατικές πράξεις μπορούν πλέον να διαπράττονται όχι μόνο από ομάδα αλλά και από μεμονωμένο τρομοκράτη.

Ετσι, ως τρομοκράτης μπορεί να χαρακτηριστεί οποιοσδήποτε μεμονωμένος δράστης διαπράττει είτε κακουργήματα όπως ανθρωποκτονίες, βαριές η θανατηφόρες σωματικές βλάβες, αρπαγές, εμπρησμούς, εκρήξεις, κλπ, είτε και πλημμελήματα όπως π.χ. διακεκριμένη φθορά ξένης περιουσίας, νοθεία τροφίμων (όλα τα αδικήματα και κατηγορίες αδικημάτων, υπερβαίνουν τα 20 συνολικά και κατονομάζονται στο νομοσχέδιο) με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μία χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού.

Ο ορισμός αυτός αποτελεί αυτούσια μεταφορά του υπάρχοντος στην παραπάνω απόφαση πλαίσιο της Ε.Ε.

Επισημαίνεται πάντως και πάλι η μέχρι τώρα απουσία οποιουδήποτε κοινά αποδεκτού ορισμού της τρομοκρατίας σε κείμενα διεθνούς ή εσωτερικής νομοθεσίας χωρών της Ε.Ε.

Δεν μπορεί να μείνει φυσικά ασχολίαστη αυτή καθ αυτή η αναγωγή σε τρομοκρατική δράση της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής πάλης, που σκοπό δεν μπορεί να έχει παρά την ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών δομών της χώρας. Το ιδιώνυμο του Βενιζέλου ξαναζεί και βασιλεύει.

Πέραν αυτού, από τον ορισμό αυτό που δίδεται στις τρομοκρατικές πράξεις, αξιοσημείωτα είναι δύο στοιχεία :

α) Η αυθαιρεσία στη δυνατότητα κρίσης της ενέργειας η οποία είναι δυνατόν να βλάψει σοβαρά μία χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό. Είναι ένα κριτήριο προφανώς αυθαίρετο και υποκειμενικό το οποίο θα εξειδικεύεται από τους δικαστές, τους ανακριτές και βεβαίως τους αστυνομικούς οι οποίοι θα προστρέχουν πρώτοι για να συλλάβουν και να χαρακτηρίσουν έναν δράστη ως τρομοκράτη.

και β) Η κυριαρχία του υποκειμενικού στοιχείου, το οποίο επίσης είναι προς εκτίμηση από όλους τους παραπάνω, δηλαδή τον υποτιθέμενο σκοπό του δράστη να εξαναγκάσει παράνομα μία δημόσια αρχή ή ένα οργανισμό να εκτελέσει κάποια πράξη ή να καταστρέψει τις δομές μιας χώρας.

Η κυριαρχία του υποκειμενικού στοιχείου επισημαίνεται για να καταδειχθεί άλλη μία φορά η αντίφαση της νομοθεσίας γύρω από την τρομοκρατία και την αντιμετώπιση του πολιτικού εγκλήματος τα από τη νομολογία, σύμφωνα με την οποία, από τη μια μεριά το υποκειμενικό στοιχείο φαίνεται να είναι αρκετό προκειμένου να δοθεί ο επιθυμητός χαρακτηρισμός του τρομοκράτη σε κάποιον εγκληματία, από την άλλη μεριά είναι ανεπαρκές το κριτήριο του σκοπού δηλαδή, προκειμένου ένα έγκλημα τέτοιας υφής να χαρακτηριστεί ως πολιτικό και να έχει την ανάλογη αντιμετώπιση, όπως γνωρίζουμε από τις πολιτικές δίκες πρόσφατα στη χώρα μας.

Με άλλα λόγια όταν ο σκοπός του δράστη λαμβάνεται υπόψη για να τον ενοχοποιήσει τότε καθίσταται ισχυρός νομικά, ενώ όταν πρόκειται να ληφθεί υπόψη για να τον ωφελήσει, τότε θεωρείται ανεπαρκής.

2. Διπλασιασμός ή και πολλαπλασιασμός ελαχίστων ορίων απειλουμένων ποινών για αδικήματα "τρομοκρατικά" σε σχέση με τα αντίστοιχα κοινά.

Οι πράξεις οι οποίες χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές ακόμα και αν διαπράττονται από ένα άτομο μόνο με τα παραπάνω κριτήρια τιμωρούνται αυστηρότερα από ότι μια κοινή εγκληματική πράξη της ίδιας κατηγορίας. Ετσι, το ίδιο άρθρο 187Α του ποινικού κώδικα προβλέπει ότι:

α) Οπου μία πράξη του Κοινού Ποινικού Δικαίου τιμωρείται με πρόσκαιρη ποινή κάθειρξης, πράγμα το οποίο σημαίνει ελάχιστη ποινή 5 ετών, όταν αυτή η πράξη χαρακτηρίζεται τρομοκρατική, τότε τιμωρείται με κάθειρξη 10 τουλάχιστον ετών. Εχουμε δηλαδή διπλασιασμό του ελαχίστου ορίου της απειλούμενης ποινής.

β) Ακόμα και στις πλημμεληματικές πράξεις, οι οποίες τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης, η οποία μπορεί να ξεκινάει από το ελάχιστο των 10 ημερών, για τις τρομοκρατικές πράξεις το ελάχιστο ανεβαίνει στα 3 χρόνια. Εχουμε δηλαδή πολλαπλασιασμό του ελαχίστου ορίου της απειλούμενης ποινής, όταν μία πράξη χαρακτηρίζεται τρομοκρατική.

γ) Περιττό να επισημανθεί ότι τιμωρείται με ισόβια μια τρομοκρατική πράξη αν η αντίστοιχη εγκληματική μη τρομοκρατική τιμωρείται επίσης με ισόβια. Τούτο διότι δεν προβλέπεται αυστηρότερη ποινή από τα ισόβια.

3. Εξαιρετικές δυσμενείς διακρίσεις για την παραγραφή και την υφ όρον απόλυση

Οι τρομοκρατικές πράξεις που απειλούνται με ποινή ισοβίων παραγράφονται μετά από 30 χρόνια ενώ στο κοινό ποινικό δίκαιο η παραγραφή των ίδιων πράξεων είναι 20ετής.

Ακόμα, θεσπίζεται εξαιρετική δυσμενής διάταξη σωφρονιστικού χαρακτήρα με τη ρύθμιση ότι οι διατάξεις του άρθρου 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή η υφ' όρον απόλυση μετά από έκτιση μέρους της ποινής, που αποτελεί γενική σωφρονιστική αρχή, στις τρομοκρατικές πράξεις που τιμωρούνται με ισόβια κάθειρξη, εφαρμόζονται μόνο εφόσον ο καταδικασθείς έχει εκτίσει ποινή 25 ετών.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι με την ισχύουσα για τις υπόλοιπες πράξεις του Ποινικού Δικαίου διάταξη του άρθρου 105 του Π.Κ, η υφ' όρον απόλυση εφαρμόζεται, αν αυτός που καταδικάστηκε για ισόβια κάθειρξη έχει εκτίσει τουλάχιστον 20 έτη και όχι 25, όπως εδώ θεσπίζεται.

Βέβαια το δικαίωμα στη ζωή προσβάλλεται εξίσου είτε όταν ο σκοπός του δράστη της ανθρωποκτονίας είναι να καταστρέψει τις πολιτικές δομές μιας χώρας, είτε όταν έχει άλλα κίνητρα. Στην πρώτη μάλιστα περίπτωση θύμα συνήθως είναι πολιτικός ή γενικά πρόσωπο της εξουσίας, ενώ στη δεύτερη οποιοσδήποτε πολίτης (βλ. Μανωλεδάκη "Ελευθερία και Ασφάλεια", σελ. 199).

Συνεπώς η διαφορετική μεταχείριση δεν αντιστοιχεί ούτε στην αρχή της αναλογικότητας, ούτε στην αρχή της πρόληψης, ούτε φυσικά αίσθηση δικαίου παράγει.

Φαίνεται όμως ότι οι εκκλήσεις της άλλης πλευράς του Ατλαντικού έπιασαν τόπο.

4. Υποχρεωτική επιβολή δύο ποινών για αδικήματα που τελέστηκαν με μία πράξη.


Με ρητή διάταξη στο άρθρο 187Α, παράγραφος 1, τελευταία φράση, επιτάσσεται η εφαρμογή του άρθρου 94, παράγραφος 1 του Ποινικού Κώδικα, όταν η τρομοκρατική πράξη έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο περισσότερων ανθρώπων.

Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί ότι το άρθρο 94 του Π.Κ. είναι εκείνο το οποίο προβλέπει τη συρροή, συγχώνευση ποινών δηλαδή, στην περίπτωση κατά την οποία κάποιος υπαίτιος δύο ή περισσότερων εγκλημάτων που πραγματώθηκαν με δύο ή περισσότερες πράξεις τιμωρείται γι' αυτές και προβλέπεται να του επιβάλλονται δύο ποινές, οι οποίες κατά συγχώνευση συμποσούνται σε ένα άθροισμα, που αποτελείται από την βαρύτερη των ποινών αυτών, προσαυξημένη με ένα μέρος της άλλης ποινής, ανάλογα με τις διακρίσεις του άρθρου αυτού και με το χαρακτήρα του αδικήματος.

Εκείνο το οποίο έχει σημασία είναι ότι κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 94 "Αν τα εγκλήματα που συρρέουν πραγματώθηκαν με μία πράξη, το δικαστήριο επαυξάνει ελεύθερα τη βαρύτερη από τις συντρέχουσες ποινές αλλά όχι πέρα από το ανώτατο όριο του είδους της ποινής".

Το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά καταργεί τη ρύθμιση της παραγράφου 2 του άρθρου 94 Π.Κ. και επιβάλλει στους δικαστές - και προκαταλαμβάνει την κρίση τους, - να εφαρμόζουν την παρ. 1.του αρ. 94, να τιμωρούν επιβάλλουν δύο και περισσότερες ποινές για ένα έγκλημα που πραγματώθηκε με μία μόνο πράξη, αρκεί αυτή να είναι τρομοκρατική.

Η διάταξη αυτή δείχνει τον πανικό του νομοθέτη και τη διάθεσή του με κάθε θυσία να επιβάλει αυστηρές ποινές. Ακόμη και επιβάλλοντας στους δικαστές, κατά πρωτοφανή αποστέρηση ευχέρειας δικανικής κρίσης, να δέχονται πραγματικά περιστατικά, διαφορετικά από εκείνα τα οποία απορρέουν από την δικογραφία.


5. Ένα νέο αδίκημα : Η "τρομοκρατική απειλή" :

Με την παρ. 3 του νεοπαγούς άρθρου 187Α καθίσταται διακεκριμένο ακόμα και το αδίκημα της απειλής, όταν απειλείται η τέλεση τρομοκρατικής πράξης. Πρόκειται για μία ακόμα εξωφρενική διεύρυνση ποινικοποίησης φρονηματικής συμπεριφοράς, της οποίας η σύγκριση με την απειλή του Κ.Π.Δ. είναι αρκετή για να καταδείξει την υποβολή της.

Σύμφωνα με το άρθρο 333 του Π.Κ., το οποίο προβλέπει την απειλή του κοινού ποινικού δικαίου, "όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία, απειλώντας τον με βία ή με άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους (άρα με ελάχιστο όριο 10 ημερών) ή με χρηματική ποινή".
Φυλάκιση μέχρι ενός έτους σημαίνει ότι το ελάχιστο όριο που είναι δυνατόν να επιβληθεί είναι δέκα μέρες. Στην προκειμένη περίπτωση η παράγραφος 3 του 187Α προβλέπει ότι "όποιος με εξαίρεση τις περιπτώσεις που ορίζονται στην παρ. 8 απειλεί σοβαρά με την τέλεσή του κατά την παρ. 1 εγκλήματος που έτσι προκαλεί τρόμο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών".

Ετσι λοιπόν έχουμε και εδώ πολλαπλασιασμό του ελαχίστου ορίου της απειλούμενης ποινής για το αδίκημα της απειλής όταν αντικείμενο της απειλής είναι η τέλεση τρομοκρατικής πράξης και μάλιστα έχουμε και τη φαιδρή - κατά τη γνώμη μου - διάταξη που συμπληρώνει την προηγούμενη ότι η απόπειρα του εγκλήματος αυτού δεν είναι αξιόποινη. Και τη λέω φαιδρή επειδή απόπειρα απειλής ούτε προβλέπεται στην απειλή του Κ.Π.Δ. ούτε νοείται. Ετσι λοιπόν η διάθεση του νομοθέτη να δείξει την δήθεν καλή του πρόθεση, η οποία δεν τιμωρεί την απόπειρα εκφεύγει του πεδίου της στοιχειώδους σοβαρότητας.

6. Ορισμός τρομοκρατικών ομάδων - Ευθεία ποινικοποίηση αντικαθεστωτικής δράσης

Με την παρ. 4 του ίδιου άρθρου διευρύνεται η έννοια της δίωξης των τρομοκρατικών πράξεων που διαπράττονται από ένα πρόσωπο, όταν το πρόσωπο αυτό "συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία η περισσότερα πρόσωπα που δρούν από κοινού με σκοπό να τελέσει το έγκλημα της παραγράφου 1".

Πρώτη παρατήρηση ότι αν και για τον χαρακτηρισμό της πράξης ως τρομοκρατικής δεν αρκεί ο σκοπός, αλλά προσαπαιτείται και η τέλεση εγκλήματος "με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μία χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό", για τον χαρακτηρισμό μιας ομάδας ως τρομοκρατικής και συνεπώς για τον χαρακτηρισμό του μέλους της ως τρομοκράτη και για όλες τις εξ αυτού συνέπειες αρκεί ο σκοπός και μόνο.

Άλλη μία επιλεκτική χρήση του σκοπού του δράστη ως κριτηρίου ποινικής του αντιμετώπισης, που μπορεί κάλλιστα να σημάνει ότι κάθε αντικαπιταλιστής είναι τρομοκράτης και κάθε αντικαπιταλιστική οργάνωση είναι τρομοκρατική.

Δεύτερη παρατήρηση : Εξακολουθεί, όπως και με τον ν. 2928/2001 να ποινικοποιείται η συμμετοχή στην οργάνωση έστω και χωρίς τη διάπραξη αδικημάτων, ενώ διευρύνεται η ποινικοποίηση εις βάρος των μελών της ομάδας ακόμα και για αδικήματα τα οποία δεν διαπράττονται από την ομάδα, αλλά διαπράττονται από ένα μέλος της ομάδας, αρκεί να χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές πράξεις.

Ετσι λοιπόν, με τον προηγούμενο τρομονόμο 2928/2001 είχαμε ποινικοποίηση της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση η οποία διαπράττει αδικήματα και εδώ έχουμε ποινικοποίηση της ένταξης και συγκρότησης σε ομάδα, της οποίας ακόμη και ένα μόνο μέλος διαπράττει τρομοκρατικά αδικήματα.

7. Αυστηρή τιμωρία των "διευθυντών"

Με την παρ. 5 όποιος διευθύνει την κατά την προηγούμενη παρ. τρομοκρατική οργάνωση τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών. Ενώ το απλό μέλος της οργάνωσης τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών, δηλαδή από 5 μέχρι 10 χρόνια, ο διευθυντής (όποιος διευθύνει, αναφέρεται επί λέξει στο νομοσχέδιο) τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, άρα μέχρι 20.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι η διάταξη αυτή αποτελεί την υλοποίηση μιας παλιάς εξαγγελίας ότι στο νέο τρομονόμο θα περιληφθεί ειδικότερη διάταξη η οποία θα καθιστά βαρύτερη την ποινή του αρχηγού και έτσι με την έννοια και τη διατύπωση του διευθύνοντος, αποφεύγονται κατασκευές αποτυχημένες στην πρόσφατη εμπειρία των πολιτικών δικών, όπως ηθικός αυτουργός, αρχηγός κ.α.

Βεβαίως, η έννοια του διευθυντή υπακούει στην ίδια αυθαιρεσία. Θα έλεγε κανείς ότι είναι παρμένη είτε από το εμπορικό δίκαιο με την έννοια του διευθύνοντος συμβούλου είτε από το διοικητικό δίκαιο, εν πάση περιπτώσει είναι σαφώς θέμα υποκειμενικής κρίσης και εν τέλει θέμα αυθαιρεσίας εκείνου που θα κρίνει, αν κάποιο μέλος της ομάδας είναι διευθυντής της, ώστε να τιμωρείται διπλάσια από τα άλλα μέλη της.

Σε κάθε περίπτωση το χρίσμα του διευθυντή είναι ένα σπουδαίο όπλο εκβιασμού προς παραγωγή "μεταμεληθέντων" υπό την απειλή έως και 20ετούς κάθειρξης για το τίποτα.
8. Ποινικοποίηση συμπαράστασης, κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων

Με την παρ. 6. ποινικοποιείται και η παροχή πληροφοριών και η οικονομική ενίσχυση από οποιονδήποτε σε οργανώσεις ή σε άτομα τα οποία τελούν τρομοκρατικές πράξεις.

Και όχι απλώς ποινικοποιείται αλλά τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών, εξίσου με ότι προβλέπεται και τα μέλη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης. Πρόκειται για μία ρύθμιση η οποία στην ουσία ποινικοποιεί το φρόνημα, ποινικοποιεί τις κοινωνικές σχέσεις, ποινικοποιεί τις πολιτικές σχέσεις, δεν ποινικοποιεί βέβαια αξιόποινες πράξεις.

Αναβιώνει η καταδίωξη των συνοδοιπόρων και η τρομοκρατία του α.ν. 509/1947.

Κατά τα λοιπά, θα πρέπει να πάρει κανείς πολύ σοβαρά υπόψη του τη διαβεβαίωση του αρμόδιου υπουργού ότι πρωταρχική βούληση ήταν "να διαχωριστεί η τρομοκρατία από την νόμιμη άσκηση κατοχυρωμένων δικαιωμάτων".

9. Αναβάθμιση ποινικής μεταχείρισης εμμέσως τρομοκρατικών αδικημάτων

Ακόμη καθίστανται διακεκριμένες οι κλοπές, ληστείες, πλαστογραφίες και άλλα οικονομικά αδικήματα, όταν αυτά αποσκοπούν στην προπαρασκευή τρομοκρατικών ενεργειών. Αυτός δηλαδή ο οποίος ληστεύει προκειμένου να χρηματοδοτηθεί μία τρομοκρατική οργάνωση ή για να βρει τα αναγκαία οικονομικά μέσα προκειμένου να διαπράξει ένα από τα χαρακτηριζόμενα ως τρομοκρατικά εγκλήματα τιμωρείται βαρύτερα από τον κοινό ληστή. Αντίστοιχα, ο κλέφτης από τον κοινό κλέφτη, ο πλαστογράφος από τον κοινό πλαστογράφο και ούτω καθεξής.

Βέβαια και το δικαίωμα στην περιουσία προσβάλλεται εξίσου είτε όταν ο σκοπός του δράστη π.χ. της ληστείας είναι να καταστρέψει τις πολιτικές δομές μιας χώρας, είτε όταν έχει άλλα κίνητρα.

Όμως ο νομικός μας πολιτισμός από τον οποίον απορρέουν τέτοιου είδους σκέψεις μάλλον ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα εγκόσμια.

10. "Δημοκράτες μη φοβάσθε : Δεν σας καταδιώκουμε"

Με την παρ. 8 του ίδιου άρθρου ορίζεται και αρνητικά η τρομοκρατική πράξη και διατυπώνεται η εξαίρεση : "Δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη κατά την έννοια των προηγούμενων παραγράφων του άρθρου αυτού η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγκλήματα των προηγουμένων παραγράφων αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή άλλου δικαιώματος προβλεπόμενου στο Σύνταγμα ή στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (Ν.Δ. 53/1974, ΦΕΚ Α/256)."

Στο σημείο αυτό είναι σχολιαστέα τα εξής :

α) Η προσπάθεια διατύπωσης εξαιρέσεων από τον κανόνα της τρομοκρατικής πράξης και γενικά του αρνητικού προσδιορισμού του (του τι δεν είναι τρομοκρατική πράξη), πρώτον επιβεβαιώνει την ένοχη συνείδηση του νομοθέτη και δεύτερον την αδυναμία του να ορίσει τις τρομοκρατικές πράξεις κατά τρόπο συγκεκριμένο, ο οποίος να μην είναι αόριστος και αυθαίρετος.

Δεν είναι χωρίς νόημα στο σημείο αυτό να επισημανθεί και πάλι ότι σε κανένα κείμενο διεθνούς νομικής σύμβασης δεν έχει κατορθωθεί να διατυπωθεί χωρίς αντιρρήσεις και με επιτυχία κοινά αποδεκτός ορισμός της έννοιας τρομοκρατία. Γιατί πολύ απλά πρόκειται για μια πολιτική έννοια που υπακούει σε πολιτικές σκοπιμότητες και αποτελεί τον υπ' αριθμόν ένα ιδεολογικό κωδικό της σημερινής νέας τάξης πραγμάτων και σαφώς συναντά σοβαρές αντιρρήσεις, επειδή έρχεται σε αντίθεση με το νομικό πολιτισμό και με την υποχρέωση σαφούς καθορισμού του αδικήματος, όταν αυτό προσπαθεί να διατυπωθεί.

β) Πέραν αυτού όμως, στο περιεχόμενο της εξαίρεσης οφείλουμε να επισημάνουμε και πάλι τα εξής: Η προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού δεν αρκεί κατά τη διατύπωση του νομοσχεδίου να αποτελεί σκοπό του δράστη αλλά σύμφωνα με τη διατύπωση του νομοσχεδίου πρέπει να εκδηλώνεται ως τέτοια. Αρα λοιπόν δεν είναι κριτήριο το τι αποσκοπεί ο δράστης για να εξαιρεθεί αλλά το πως εκλαμβάνει την εκδήλωση της δραστηριότητας του δράστη το κράτος, ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος κτλ. Το κριτήριο του σκοπού ως κριτήριο για την εξαίρεση μιας πράξης από το χαρακτηρισμό ή ως τρομοκρατικής περιορίζεται εκεί και μόνον που ο σκοπός είναι ανώδυνος, δηλαδή στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας, ατομικής όχι συλλογικής ή άλλου δικαιώματος που προβλέπεται από το Σύνταγμα ή από την ΕΣΔΑ.

Εκεί δηλαδή που μπορεί να προσδιοριστεί στενά μια πεπερασμένη κατηγορία δικαιωμάτων υπέρ των οποίων έχει το δικαίωμα ο δράστης να αποσκοπεί για να μη χαρακτηριστεί η δράση του τρομοκρατική, εκεί αναγνωρίζεται ο σκοπός ως κριτήριο εξαίρεσης, όταν ο σκοπός είναι γενικότερος δεν αρκεί να αποσκοπεί αλλά πρέπει και να εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης του δημοκρατικού πολιτεύματος, πράγμα που βέβαια αντικειμενικοποιείται, έτσι ώστε να κρίνεται με τα κριτήρια του νομοθέτη, του αστυνομικού και του δικαστή και όχι με τα κριτήρια του δράστη.

Άλλη μία επιλεκτική χρήση του σκοπού του δράστη ως κριτηρίου για την ποινική του μεταχείριση.

11. Διεύρυνση καταργήσεων και περιορισμών συνταγματικών και δικονομικών δικαιωμάτων στο βωμό του κυνηγιού της τρομοκρατίας

Με το άρθρο 187Β του Π.Κ., έτσι όπως αναριθμείται το ισχύον άρθρο 187Α Π.Κ. που θεσπίστηκε με το ν. 2928/2001, τροποποιείται με το νομοσχέδιο αυτό, επεκτείνονται όλες οι ουσιαστικές και δικονομικές ρυθμίσεις του τρομονόμου, όπως είναι φυσικό, και στις περιπτώσεις των τρομοκρατικών πράξεων που θεσπίζονται με το άρθρο 187 Α του Π.Κ. του νομοσχεδίου αυτού, και συγκεκριμένα :

- Τα μέτρα επιείκειας,

- Η προστασία και ανωνυμία των μαρτύρων κατηγορίας

- Η δυνατότητα απαλλαγής εκείνων οι οποίοι θα δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για τις τρομοκρατικές ενέργειες και οργανώσεις,
- Η δυνατότητα επιβολής ελαττωμένης ποινής στους μεταμεληθέντες

- Η δυνατότητα αναστολής της ποινής τους, επεκτείνονται και στις περιπτώσεις των αδικημάτων αυτών.

- Η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών

- Η ηλεκτρονική παρακολούθηση

- Η ανέλεγκτη χρήση προσωπικών δεδομένων

- Η ανακριτική διείσδυση

- Η απαγόρευση ενδίκων μέσων κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος

- Οι ειδικές ρυθμίσεις για την ανάκριση, το DNA και την προδικασία.

12. Χαριστική βολή στο θεσμό των ενόρκων

Ακόμα στην καθ' ύλην αρμοδιότητα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, προστίθενται, όπως είναι επόμενο, και όλες οι περιπτώσεις των εγκλημάτων τα οποία προβλέπονται από το άρθρο 187 Α του Π.Κ., όπως αυτό διαμορφώνεται με το νέο νομοσχέδιο, άρα δηλαδή έχουμε μια περαιτέρω διεύρυνση της αρμοδιότητας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων σε βάρος των Μ.Ο.Δ. (Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων), αφού στην αρμοδιότητα αυτού περιλαμβάνονται πλέον και οι ατομικές τρομοκρατικές πράξεις, π.χ ανθρωποκτονίες κλ.π. και θα μπορούσε να πει κανείς ότι η διεύρυνση αυτής της αρμοδιότητας, η οποία - ειρήσθω εν παρόδω - θα μπορεί να γίνεται άνετα με κριτήρια του χρόνου της προδικασίας, θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στην ήδη αποψιλωμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό αρμοδιότητα των Μ.Ο.Δ.

13. Εξαίρεση τρομοκρατικών αδικημάτων από τις ρυθμίσεις που ισχύουν για τα πολιτικά εγκλήματα.

Με την εξαίρεση των αδικημάτων αυτών από την αρμοδιότητα των μικτών ορκωτών δικαστηρίων παραβιάζεται και στην περίπτωση αυτή η διάταξη του άρθρου 97 παρ. 1 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο "τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια...".

Η εξαίρεση αυτή είναι κραυγαλέα εάν ληφθεί υπόψη ότι ο ίδιος νομοθέτης που θεωρεί σχεδόν επαρκές το υποκειμενικό στοιχείο για να επιβαρύνει την ποινική μεταχείριση του δράστη και νομοθετεί πάνω σε αυτό, το θεωρεί ανεπαρκές για να χαρακτηρίσει το έγκλημά του ως πολιτικό, παρότι μάλιστα από τον χαρακτηρισμό αυτό δεν απορρέει καμμία προνομιακή ουσιαστική συνέπεια υπέρ του δράστη.

Το σύστημα της ελληνικής νομοθεσίας και νομολογίας επιμένει να θεωρεί πολιτικό έγκλημα μόνο το πραξικόπημα, την εσχάτη προδοσία και την κατασκοπεία.

Για τους αντιπάλους του καθεστώτος επιφυλάσσει τον χαρακτηρισμό του τρομοκράτη, τη δικονομική αντιμετώπιση ως δράστη του κοινού ποινικού δικαίου και παράλληλα τη σωφρονιστική τους αντιμετώπιση χωριστά από αυτούς.

Αδικα θα ψάξει κανείς για κανόνες και αρχές. Γιατί οι εξουσίες δεν έχουν αρχές. Εχουν μόνο συμφέροντα.

14. Ο ν. 2928/2001 προίκα στην κοινωνία.

Οι συντάκτες του ν. 2928/2001 είπαν ότι τον θέσπισαν για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Επίσημα ονόμασαν νόμο "για την προστασία του πολίτη από τις αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων", αλλά ανεπίσημα τον αποκαλούσαν αντιτρομοκρατικό νόμο.

Σήμερα που ετοιμάζεται η θέσπιση νόμου, ο οποίος και ονομαστικά πλέον έχει ως ρυθμιστέα ύλη τα τρομοκρατικά αδικήματα, ο 2928/2001 δεν καταργείται, αλλά ισχύει παράλληλα.

Η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο τρομονόμους, έναν από το ΠΑΣΟΚ και έναν από τη Ν.Δ., έναν για τους τρομοκράτες και έναν για τους μη τρομοκράτες.

Κοινό σημείο αναφοράς η γενίκευση των ανατροπών στο συνταγματικό και το δικονομικό πεδίο και η πορεία ενταφιασμού του πολυσυζητημένου νομικού πολιτισμού της χώρας μας, που έτσι και αλλιώς για διάφορους ιστορικούς λόγους δεν ευτύχησε να μακροημερεύσει.

Τα τείχη εξακολουθούν να κτίζονται. Θα βρεθεί κανείς να τα γκρεμίσει ;


Αθήνα, 16.6.2004



ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008 διωργανώθηκε πορεία από την Αυτοδιαχειριζόμενη Εστία.
Στην πορεία επίσης βρέθηκαν και αριστεροί με πανώ του ΜΕΡΑ.




Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ NOPASARAN



Σε μια κοινωνία που εξευτελίζει την ανθρώπινει αξιοπρέπεια, που η απάθεια μολύνει τις συμπεριφορές μας και διαιρεί για να βασιλεύει, εμείς προτάσουμε την συλλογική άρνηση. Το κύριο ζητούμενο είναι ο λόγος και η πρακτική μας να έχουν ευρύτερη απήχηση στην κοινωνία και όλοι να καταλάβουμε πως αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει, δεν εξανθρωπίζεται μόνο ανατρέπεται.


Ο αγώνας ενάντια σε κάθε εξουσία ζυμώνεται μέσα από συμμετοχή σε κοινωνικές διεργασίες.


Η αποφυγή των εύκολων ιδεολογικών λύσεων αποτελεί χαρακτηριστικό της ίδιας της αντιεξουσιαστικής λογικής και πράξης.


Η αντίσταση και η αλληλεγγύη η επιλογή μας,
η αυτοοργάνωση ο τρόπος μας.


Σηνεύλεση κάθε Δευτέρα στις 21:00 στην κατάληψη Ευαγγελισμού (Θεοτοκοπoύλου 18) anti_authoritarian@hotmail.com

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ




Η κοινωνική ασφάλιση σε οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής οργάνωσης για οποιονδήποτε εργαζόμενο ή άνεργο, ντόπιο ή μετανάστη είναι βασική προϋπόθεση για επιβίωση. Είναι η ανάγκη να αναπαυθείς για τα τελευταία χρόνια της ζωής σου μετά από τον μόχθο της εργασίας σου.
Η εργασία όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε (ή θα' πρεπε τουλάχιστον) είναι ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης, από την εξουσία, τα αφεντικά και κάθε λογής καλοθελητές που στην ουσία ζουν πλουσιοπάροχα και εξουσιάζουν εκμεταλλευόμενοι τον μόχθο και την συναίνεση μας και πού προσπαθούν να μας πείσουν πως έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει κανένας λόγος αντίδρασης και πως όλοι θα ψοφήσουμε σε αυτό το σύστημα. Ετσι η ατομική εργασία αντί να εκπληρώνει συλλογικές κοινωνικές ανάγκες καταλήγει να γεμίζει τα στομάχια και τις τσέπες τους.
Οι κλοπές των ασφαλιστικών ταμείων και η διαφθορά γενικότερα αποτελεί απόρεια των αξιών που θέτει το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που μας έχει επιβληθεί και βιώνουμε. Σ' αυτήν τη κοινωνική πραγματικότητα ελάχιστη απαίτηση των εργαζομένων και γενικότερα των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας, για μια αξιοπρεπή ζωή θα ήταν κράτος και αφεντικά να πληρώσουν για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Παράλληλα ο κοινωνικός έλεγχος και η διαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων από τους ίδιους τους εργαζόμενους είναι για εμάς ένα θέμα το οποίο οφείλει να αναδειχθεί περαιτέρω στο εργατικό κίνημα και να προσανατολίσει τους σκληρούς αγώνες του τώρα και του αύριο έξω από διλήμματα που θέτει η εκάστοτε εξουσία και ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός.



ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΤΟΠΙΟΣ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ

Από τη στιγμή που μιλάμε για την εργασία είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν τα κλεμμένα ασφαλιστικά τους δικαιώματα . Η μαύρη εργασία εξαπλώνεται και για το κάθε αφεντικό αλλά και για το κράτος είναι μια πολύ εύκολη και φτηνή λύση ,αφού ούτε τους εργοδότες συμφέρει να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους, αλλά ούτε το κράτος έχει καμιά πρόθεση να φροντίζει για τη πλήρη ασφάλιση. Τα συμφέροντα της εργοδοσίας είναι και συμφέροντα του κράτους. Οι εργατικές εισφορές έχουν μπει βαθιά στις τσέπες των κάθε λογής διαχειριστών του δημοσίου χρήματος ενώ οι εργαζόμενοι βλέπουν όλο και πιο πολύ να μειώνονται οι μισθοί και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
Η μαύρη εργασία είναι πιο διαδεδομένη στους μετανάστες, χωρίς να πιστεύουμε πως οι ντόπιοι εργάτες δεν έχουν χορτάσει εκμετάλλευση. Πρωταρχικός στόχος η αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων. Είναι βασική προυπόθεση για να διεκδικήσουν ενωμένοι τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να αποτινάξουν τις εθνικιστικές κορώνες που προωθεί το κεφάλαιο για να βάζει τους εργαζόμενους να φαγώνονται μεταξύ τους και να μη βλέπουν τον κοινό εχθρό .
Επειδή τα ασφαλιστικά δικαιώματα δεν ήρθαν ουρανοκατέβατα αλλά κερδήθηκαν με αίμα στο παρελθόν δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στους καλοθελητές εργοδότες που “φροντίζουν” για τη πλήρη ασφάλιση των υπαλλήλων τους. Ο σκοπός τους πάντα ήταν να χουν και το πεπόνι και το μαχαίρι. Η πρόθεσή τους να αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη για την ασφάλιση δεν είναι τίποτα άλλο από το να τη κόψουν στα μέτρα τους. Πολύ απλά μιλάμε για περισσότερο κέρδος γι' αυτούς και περισσότερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους.
Από την άλλη η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού μας έχει διδάξει πως στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου έχει ξεπουλήσει τα εργατικά κεκτημένα σαν να ήταν δικά του. Ακόμα και αν η ασφάλιση παραμείνει στη κρατική διαχείριση είναι επιτακτικός ο εργατικός έλεγχος σε κάθε πτυχή του ασφαλιστικού συστήματος.
Βέβαια η διαχείριση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων είναι καθαρά εργατική υπόθεση και η όποια κρατική παρέμβαση σημαίνει ληστεία του ιδρώτα των εργαζομένων. Αν θεωρούμε αναγκαίο και νικηφόρο να διαχειρίζονται οι εργαζόμενοι τους αγώνες και τις ζωές τους, το ίδιο αναγκαίο είναι να έχουν τον απόλυτο έλεγχο και στην εκμετάλλευση των πόρων που παράγει η εργασία τους.



ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Όταν μιλάμε για κοινή δράση των εργαζομένων, μιλάμε καταρχάς για αλληλεγγύη μεταξύ τους. Το κράτος εσκεμμένα προσπαθεί να τους διασπάσει αφού γνωρίζει πως οι μαζικές και καλά οργανωμένες αντιστάσεις τους μπορούν να καθυστερήσουν αν όχι να σταματήσουν τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Ένα αλληλέγγυο κίνημα ειδικά σε περιόδους απεργιακών κινητοποιήσεων αποκρούει το κράτος και τους εργοδότες στη προσπάθειά τους να διαιρέσουν τους εργαζόμενους και να τους ελέγξουν .Οι αλληλέγγυοι εργαζόμενοι είναι πιο δυνατοί από κάθε μηχανισμό καταστολής και αποπροσανατολισμού της πάλης τους. Η αλληλεγγύη δεν είναι απλά σημαντική αλλά αναπόσπαστο κομμάτι κάθε αγώνα .
Βασική προυπόθεση γα τη κοινή δράση είναι να βγαίνει μέσα από συλλογική συμμετοχή στα σωματεία. Παρόλο που αυτή τη στιγμή τα σωματεία και οι συνελεύσεις τους μετατράπηκαν σε χωράφια που αλωνίζει ο κομματικός και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, θεωρούμε πως η συμμετοχή των σωματείων σ' αυτές είναι απαραίτητη. Οι συνελεύσεις είναι πεδίο πολιτικής ζύμωσης και παρέμβασης και πέρα από το νομότυπο τους ρόλο είναι το μέσο για να προωθηθεί ο αγώνας και να εδραιωθεί ο λόγος των εργαζομένων στο κίνημα.
Η ζύμωση και η συν διαμόρφωση μέσα σε αμεσοδημοκρατικές και αντιερχαρχικές συνελεύσεις χτυπάνε τις πελατειακές σχέσεις που επικρατούν στα σωματεία μέσω των επιτροπών και των ελεγχόμενων από τα πάνω συμβουλίων. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να καταφέρουμε αυτό που χρόνια τώρα το κράτος οι εργοδότες και οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες εμποδίζουν : να ενισχυθεί η ταξική συνείδηση των εργαζομένων για να μην αναθέτουν, αλλά να παίρνουν τη κατάσταση στα χέρια τους.
Πέρα απ' αυτό η δράση των εργαζομένων δεν φέρνουν αποτέλεσμα αν περιορίζονται μόνο στις καθιερωμένες κινήσεις που ορίζουν τα σωματεία και οι συνελεύσεις. Είναι βασικό να απορρίπτουν σιγά σιγά τη λογική της ανάθεσης και του καναπέ, να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση, είτε υπάρχει κίνημα είτε όχι.
Να βγαίνουν από τα πλαίσια που ορίζουν ως δράση διάφοροι “σοφοί”, διανοητές της γκρίνιας, της μιζέριας και του πολιτικού σεχταρισμού. Έτσι όχι μόνο θα καταρρεύσουν οι λογικές που διασπάνε τους εργαζόμενους αλλά θα ενισχυθούν οι προλεταριακές αρετές που είναι η πανοπλία τους : η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,
η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ, η ΔΡΑΣΗ με όποια μορφή της και η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΙΣΗ.
Ο ταξικός αγώνας προϋποθέτει αυτή τη συνειδητοποίησει ως συλλογικό όπλο στη βαρβαρότητα και τη γραφειοκρατεία. Ο μόνος τρόπος για να προστατεύσουν οι εργαζόμενοι τα συμφέροντά τους είναι να αποφασίσουν πως δεν χωράνε άλλες ήττες και παραχωρήσεις . Να απορρίψουν το διάλογο και τη παθητική στάση. Έτσι θα χτυπηθούν αποφασιστικά και αποτελεσματικά με την εργοδοσία, το κράτος και τους υπαλλήλους τους στα σωματεία. Αυτή η συνείδηση προστατεύει τα κεκτημένα και πάει μπροστά τον αγώνα .



ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

Όπως αναφέραμε παραπάνω ο ρόλος που έπαιξαν οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες στο ξεπούλημα των αγώνων του παρελθόντος είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός και πρέπει οι εργαζόμενοι να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν. Οι εργατοπατέρες, ενωμένοι σε απόλυτη αρμονία με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, προωθούν τον στημένο διάλογο μεταξύ ΓΣΕΕ-κράτους-ΣΕΒ. Αν τα κινήματα δεν συγκρούονται μετωπικά με τις αντεργατικές πολιτικές οδηγούνται στο αναπόφευκτο : οι κυβερνήσεις να μην κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω ενώ οι εργαζόμενοι χάνουν όλο και περισσότερα από τα κεκτημένα τους.
Πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων λοιπόν παίζεται ένα βρόμικο παιγνίδι. Οι εργατοπατέρες αντί για “εκλεγμένοι” εκπρόσωποι των εργαζομένων, όπως αυτοπροβάλλονται, οι περισσότεροι δεν είναι τίποτα παραπάνω από διορισμένοι υπάλληλοι των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου. Ουσιαστικά επιβάλουν την γραμμή των κομματικών τους γραφείων και συνειδητά απορρίπτουν οποιαδήποτε τάση δεν συμβαδίζει με την λογική τους. Αν οι αγώνες δεν έχουν την σφραγίδα της κομματικής τους κλίκας προτιμούν να τους σαμποτάρουν παρά να πάρουν έναν μη ελεγχόμενο χαρακτήρα .
Δηλαδή μιλάμε για μια τάξη ανθρώπων που όχι απλά συνδιαλέγεται με το σύστημα αλλά το υπηρετεί συνειδητά.
Η ανατροπή από καιρό έχει πάει περίπατο και αυτοί έχουν βάλει μια χαρά το χεράκι τους για να γίνει αυτό. Οι εργαζόμενοι και τα συμφέροντά τους δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα αυτών των λακέδων της εξουσίας και θα πρέπει να τους βλέπουν εχθρικά και να πράττουν επιθετικά απέναντί τους αν θέλουν να προχωρήσει ο αγώνας τους. Τα συνδικάτα είναι το συλλογικό όπλο των εργαζομένων για να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους ενάντια στην εκμετάλλευση. Αυτά τα καθάρματα είναι κομμάτι αυτής της εκμετάλλευσης και ο αγώνας ενάντια στην εξουσία πρέπει να περάσει από πάνω τους.





ΜΙΣΘΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ.





ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ NOPASARAN
anti_authoritarian@hotmail.com


Η αντιεξουσιαστική Ομάδα Ηρακλείου συμμετέχει στην “πρωτοβουλία για την μάχη του ασφαλιστικού στο Ηράκλειο”

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ....

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ....

ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ


Θα δείξουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε συστήματα παρακολούθησης και ελέγχου εκατομμυρίων δραστηριοτήτων την ίδια στιγμή σε ολόκληρη την επιφάνεια της Αττικής και να μπορέσουμε να τις ρυθμίσουμε, να τις κοντρολάρουμε .... 1,5 εκατομμύριο δραστηριότητες που πρέπει καθημερινά να ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ πρέπει η ελληνική κοινωνία με τις δομές που συγκροτεί να αποκτήσει την ικανότητα ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ”.

Άκης Τσοχατζόπουλος πρ. Υπουργός Ανάπτυξης



Η αναδιοργάνωση της κυριαρχίας και των καπιταλιστικών σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο απ' το 2001 και το δόγμα της ασφάλειας (αντιτρομοκρατίας) που αυτή επιβάλλει έχουν εντείνει τον κοινωνικό έλεγχο σε τρομακτικό επίπεδο.


Με αφορμή την Ολυμπιάδα του 2004, το κράτος χρησιμοποιεί το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας και ανάπτυξης για να εξαπολύσει ένα όργιο παρακολούθησης με zeppelin πάνω από τα κεφάλια μας, με ρουφιανοκάμερες παντού και μπάτσους σε κάθε γωνία να επιβάλλουν την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια της “ελεύθερης αγοράς”. Μετά το τέλος της Ολυμπιάδας, το κράτος υποκριτικά ανακοινώνει την άρση των συστημάτων παρακολούθησης. Βέβαια οι παρακολουθήσεις ποτέ δεν σταμάτησαν απλά τον Απρίλη του 2005 ο πρώην υπουργός Δημόσιας τάξης Γ. Βουλγαράκης ανακοινώνει την επαναφορά των συστημάτων με το πρόσχημα της οδικής ασφάλειας.


Τον Νοέμβρη του 2007 ο άρειος πάγος με απόφαση του, πλέον και τυπικά νομιμοποιεί τη μαγνητοσκόπηση διαδηλώσεων και διαδηλωτών είτε με φορητές κάμερες, είτε με τις κάμερες κυκλοφορίας. Έτσι δημιουργείται το νομικό πάτημα της κατηγορίας και καταδίκης κάποιου με μοναδικό στοιχείο τη καταγραφή της συμμετοχής του σε διαδηλώσεις.


Είναι προφανές ότι τέτοιες τακτικές συμφέρουν και βοηθούν το κατασταλτικό έργο του κράτους, το οποίο μέσω της συνεχούς επιτήρησης προσπαθεί να ελέγξει οποιαδήποτε πράξη, του εναντιώνεται αλλά κυρίως να σπείρει τρόμο πολύ απλά λέγοντας πως αν διαδηλώνεις είσαι ύποπτος. Άρα είναι φανερό ότι με αποφάσεις σαν και αυτές επιβεβαιώνονται οι προθέσεις των εξουσιαστών, οι οποίοι θέλουν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην κοινωνία. Τα παραπάνω δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν κανένα διότι τα κράτη σ' όλο τον κόσμο ποτέ δεν είχαν άλλο τρόπο, εκτός της καταστολής για να επιβληθούν στο λαό.


Ακόμα, τα ΜΜΕ παίζοντας τον συνήθη ρόλο τους είτε αποσιωπούν, είτε παραπληροφορούν το ρόλο και τη χρησιμοποίηση των μέσων παρακολούθησης. Με αποτέλεσμα η κοινωνία να τείνει να εγκλωβιστεί στην άποψη ότι “όταν δεν κάνεις κάτι ποινικά κολάσιμο, δεν έχεις λόγο να αντιστέκεσαι στην παρακολούθηση και στην επιτήρηση”.


Από την εμπειρία μας σε πορείες είδαμε ασφαλίτες με κινητά να μας φωτογραφίζουν, κάμερες κυκλοφορίας να εστιάζουν σε διαδηλωτές και χρυσαυγίτες με ματάδες να μας βιντεοσκοπούν.

Οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της επιτήρησης και νομικά μέτρα κατά αυτής είναι μια βιτρίνα που από πίσω της, το κράτος, η αστυνομία και οι παρακρατικοί χρησιμοποιούν όλους για να καταστείλουν τις λαϊκές αντιστάσεις.

Εμείς θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως η παρακολούθηση, είτε νόμιμοι, είτε παράνομοι, είναι κομμάτι της καθημερινότητας μας και θα παραμείνει όσο δεν αναλαμβάνουμε δράση.

Οποιαδήποτε πράξη καταστροφής συστημάτων παρακολούθησης και ελέγχου, μας βρίσκει σύμφωνους και πιστεύουμε πως μια τέτοια κίνηση είναι απελευθερωτική και δίκαιη.



ΝΑ ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ

ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ



Αντιεξουσιαστική Ομάδα Ηρακλείου NoPasaran

anti_authoritarian@hotmail.com

μικροφωνική την πέμπτη 22 Νοεμβρίου στις 19:00 στα Λιοντάρια